Kivi Tadında yazarı Rabia Bulduk‘un 05/02/2021 tarihli yeni yazısı. Yüksek Hızlı Keder...
Yüksek Hızlı Keder
varmak için, dört nala
sığınaklarımı yırttım.
dedim ki: git’tikçe büyür içindeki öfke!
gök, tüm mucizelerini gösterirken
trenler dağıldı etrafa.
kaçar gibi gidiyordum,
demir demiri dövüyor,
nallar öpüyordu sanki rayları.
dedim ki: yan’sımana bakma…
pencereden akıp gidiyordu dünya.
sonra yine: nasıl olsa hayat, tüm olasılıkları dener
serpiştirirken insanları vagonlara.
geceyi bağlayın da demiştim nöbetçilerime
genelde dağların ardında arsızlaşır güneş!
dedim ki: yas’lanacak hafızandaki hatıralar gitgide…
nedense annemin tülbentidir keder.
vagonlar, sinirli atlar gibi bitirmek istiyor yarışı
iç kulvardan gelen ağlamak, aşındırıyor boğazımı.
memleket, yaşadığın mı yaşlandığın mı
gördüğün mü manzara baktığın mı,
sonra dedim kendime: menzilde olan zaten sensin, bağır da ateşlensin!
yuva yıktım içimde ve ağlamak bitiş çizgisinde.
dağılmak için, dört nala
tülbenti yıktım, nöbetçiler!
dedim ki kendi kendime: bazen kovulursun
kaçarsın memlekete,
bazen yorulursun
varırsın kendine.
Rabia Bulduk…
