Rehinelerin kendilerini rehin alan kişilerle kurduğu duygusal bağa Stockholm sendromu denmektedir. 1973 yılında ortaya çıkan bu terim yaşanan gerçek bir olaydan kaynaklanmaktadır. 23 Ağustos 1973 yılında İsveç’in başkenti Stockholm’de bir bankaya yapılan soygun sırasında ortaya çıkmıştır. Rehinelerin bir süre sonra soygunculara karşı şefkat duygusu besledikleri ve empati kurmaya başladıkları ortaya çıkınca Stockholm sendromu psikolojik bir rahatsızlık olarak kendisini göstermiştir.
Stockholm’de ki banka soygununda rehineleri tam 6 gün boyunca rehin tutmuşlardır. Soyguncular yakalanıp mahkemeye çıkarıldıklarında ise rehineler toplanıp onların mahkeme masraflarını karşılamışlardır. Hatta içlerinden bir kadın soygundan sonra nişanlısından ayrılıp o soygunculardan biriyle evlenmiştir. Stockholm sendromu psikiyatrist Nils Bejerot tarafından 20. yüzyılda psikolojik bir hastalık olarak tanımlanmıştır.
Psikolojik esaret türü bir rahatsızlık olan Stockholm sendromu, rehin alınma veya cinsel taciz gibi olaylardan sonra kişinin kendisine bunu yapan kişiye karşı beslediği olumlu duygular olarak tanımlanabilmektedir. Genel olarak halk arasında bu duruma celladına aşık olmak da denmektedir. Kaçırılan veya baskı altında tutulan kişilerde oldukça sık gözlemlenen bu durum aslında psikolojik olarak bireyin savunma sisteminin bir parçası haline gelmiştir. Stockholm sendromunda kurban durumunda olan kişiler bir süre sonra onları bu hale getiren kişilerin bakış açısını düşünerek kendilerini artık kurban pozisyonunda olmaktan çıkarırlar. Hatta bir süre sonra kendilerine bunu yapan kişi neredeyse bir kurtarıcıya dönüşmektedir.